دسته دوم (امکان سوءعاقبت برای همه)

پیش از این گفته شد: دومین دسته از آیات و روایاتی که بر اهمیت سوء و حسن عاقبت تأکید دارند، آنهایی هستند که امکان ابتلای هر انسانی را به سوء عاقبت یادآور می شوند. شاید دلیل اینگونه تذکارها این باشد که انسان ها در هر حالی که باشند معمولا، به همان حال، عادت می کنند و چنان عمل می کنند که گویا این حال، همیشه برای آنها باقی خواهد ماند. زنده ها، معمولا مرگ را جدی نمی گیرند، سالم ها، از بیماری احتمالی غفلت می کنند، رؤسا، برای روزی که شاید زیردست شوند فکری نمی کنند، بویژه، اگر حال فعلی، حال خوشی باشد و زمانی نسبتا طولانی داشته باشد، زمینه های غفلت بیشتر فراهم می شود لذا، آنان که در حال خوش شهوانی قرار دارند و در کنار آن از چیزی رنج نمی برند، این حال خوش ممکن است بتدریج آنها را به مستی لایعقل تبدیل کند که حتی سود و زیان خود را نفهمند. بنابراین، امکان ابتلای کسانی که از نعمت های دنیا بهره مندترند بیشتر است.